Eindelijk kunnen we kiezen!

Verkiezingen zijn een zegen. Allereerst natuurlijk voor de kiezers die via hun stem hun opvatting kunnen laten horen over wat goed en niet goed is in hun ogen. Maar verkiezingen bieden ook een geweldige kans aan de politieke partijen. Ze bieden immers de gelegenheid om het in gang gezette beleid nog eens tegen het licht te houden en nieuwe beleidsvoornemens te formuleren. Je kunt bijstellen wat niet helemaal gaat zoals je verwachtte en je kunt bovendien nieuwe doelen formuleren. Verkiezingen betekenen dus ook nieuwe keuzes maken voor de politieke partijen. Voorwaarde is wel dat je die keuzes op tijd maakt om maximale duidelijkheid te geven aan de kiezers. Bovendien moet je die keuzes positief formuleren als bijdragend tot een betere toekomst. Niemand zit immers te wachten op politieke partijen die behoudend zijn of evident noodzakelijke veranderingen willen tegenhouden. We willen in dit land immers vooruit en verbeteren. Deze week werd duidelijk dat de regionale lijstaanvoerders van het CDA en de VVD de noodzakelijke keuzes voor de toekomst nog niet hebben gemaakt. Zeker niet in het stikstofdossier, dat binnen die partijen voor splijtende discussies zorgt. Uit een rondje meningen peilen kwam naar voren dat 9 van de 12 provinciale lijsttrekkers van het CDA de aanpak van het stikstofdossier van het Kabinet Rutte IV niet steunen. Bij de VVD geldt dat voor 5 van de 12 lijsttrekkers, naast enkele die zich er niet over wilden uitspreken. Een zeer verontrustende situatie doemt daarmee op. Als er immers één dossier is waarover de politieke partijen de afgelopen jaren de kans hebben gehad om hun mind op te maken en nieuwe keuzes te maken, dan is het wel het stikstofdossier. Het is overduidelijk dat de balans tussen de economische belangen van de boeren en de natuur ten nadele van dat laatste volledig verstoord is geraakt. De rechter moest erop wijzen dat de Nederlandse staat niet door kan gaan met ‘geitenpaadjes’ zoeken om de alleszins redelijke en noodzakelijke Europese wet- en regelgeving op dit dossier zoveel mogelijk te ontlopen. Iedereen weet namelijk hoe het afloopt als de geitenpaadjes steeds smaller worden naarmate je tot steeds grotere hoogtes reikt. Je komt terecht in de berm en naarmate je op hoogte komt, donder je vroeger of later in het ravijn. Links of rechts van het geitenpaadje. Die heilloze weg lijken de provinciale lijsttrekkers van CDA en VVD ook na 15 maart evenwel te willen vervolgen. Zij weten dat het kabinet de provincies hard nodig heeft om de dringende gewenste omslag van stikstofproductie naar natuurherstel te kunnen maken. Door te dreigen op de rem te gaan frustreren ze de uitvoering van dat hoogst urgente kabinetsbeleid. Het is het gevolg van het niet durven kiezen en het gebrek aan leiderschap bij die provinciale bestuurders. Terwijl de verkiezingen op 15 maart toch bedoeld zijn om nieuwe keuzes voor de toekomst van ons land en onze provincies te maken. Hopelijk weten de kiezers wel te kiezen wat de liberale en christendemocratische regionale politici blijkbaar willen nalaten!